රොටි කෑම

මේ දවස් වල ගොඩක් අය කැම්පස් කැන්ටිමේ කෑම ගැනනේ කතා කරන්නේ. ඉතින් මටත් හිතුන කැන්ටිමක නොඋනත් කැම්පස් එකක, මීට අවුරුදු බර ගානකට කලින් කාපු හැටි ගැන අහපු කතාවක් ලියන්න.

කතාව මට ඇහුන හැටියට, මතක විදිහට තමයි මේ:

අපි කැම්පස් ගිය මුල දවස් වල හැම දාම රැග් එක වරදින්නේ නෑ. උදේ ලෙක්චර් එකට යනකාන් ලොකු එවුන්ගේ කරදරේ. යන්තන් හුස්ම ටිකක් ගන්න පුළුවන් වෙන්නේ ලෙක්චර් එක වෙලාවේ තමා. හවසට හෝල් එකට ගියහම එතන තවත් සෙට් එකක් අපිව අල්ලාගෙන රෑ වෙනකන් එක එක ජවුසන් නටනවා. ඒ උනාට ඉතින් මේ වැඩේ හරි ආතල් අපිටත්.

ඔන්න ඉතින් එක දවසක් මම දවල්ට කැන්ටිමෙන් කාල, පත්තර කොලෙන් අත පිහදදා එනකොට එකෙක් පත්තරේ බලනවා. මමත් එතනින් යන ගමන් මුගේ කර උඩින් ඔලුව දාල පොඩ්ඩක් බැලුව. 

මේකා මගේ දිහා රවල බලල කියනවා "තෝ හවසට අහවල් හෝල් එකේ අහවල් රූම් එකට වර" කියල. 

මට තේරුණා වැඩේ ගස් තමයි කියල. එත් ඉතින් බැහැ කියන්න විදිහක් නැහැනේ. 

"එහෙමයි ජේෂ්ට උත්තමය" කියල එතනින් මාරු උනා.

හවස ලෙක්චර් එහෙම ඉවර වෙලා මම හොස්ටල් එකට ගිහින් නාල කරන එහෙම පිටත් උනා අර ජේෂ්ට උත්තමයාගේ රූම් එකට යන්න. 

හොයාගෙන ගිහිල්ල දොරට ටට්ටු කරහම "ඇතුලට වර" කියල අණක් ආව. මම ඇතුලට ගියාට පස්සේ මට ඉතින් හරි බැනුම්. 

"තෝ දන්නේ නැද්ද ජේෂ්ට උත්තමයෙක්ගේ පත්තරේට එබෙන එක වැරදි වැඩක් කියල? තොපි වගේ කිසිම හැදියාවක් විනයක් නැති එවුන් ඇවිල්ල තමයි නිදහස් අධ්‍යාපනේ විනාස කරන්නේ" 

මේ වගේ හෙන තෙලක්. මමත් ඉතින් කිව්වා, 

"අනේ අය්යේ මැච් එකේ ඉස්කොර් එක බැලුවේ" කියල..

"ඉසොකොර් එක? රිංගපිය ඇඳ යටට" කියල මේකා කියපි. 

මමත් ඉතින් රිංගුවා. අඳ යට මකුළු දැල් බැඳලා, දූවිලි විමානේ.

ඊට පස්සේ මේකා පොල්ලක් අරගෙන ඇඳේ මෙට්ටේට තඩිබාන්න ගත්තා. මමත් හොඳට නාල කරලනේ හිටියේ. අර මෙට්ටේ තිබ්බ දූවිලි, කොහු බත් කෑලි වැස්සක් වහිනවා වගේ වැටිලා මගේ ඇඟේ තට්ටුවක් වගේ බැඳිලා දැන්.

ඊට පස්සේ මේකා ආයෙත් පුටුවේ වාඩි වෙලා පාඩම් කරන්න ගත්තා. පැය බාගෙකට විතර පස්සේ කවුදෝ දොරට තට්ටු කරනවා. බලනකොට මුගේ යාලුවෙක්. දෙන්නගේ කතාව කොහේදෝ යන්නයි. අනේ අරුට මාව අමතක වෙලා. බයටම මම හෙමින් සීරුවේ ඇඳ යටින් ඔලුව එලියට දැම්ම. 

අලුතෙන් අපු එකා, "මේ මොකාද බොලේ මේ" කියල අහනකොට තමයි අනිත් එකාට මාව මතක් උනේ. දැන් මුන් දෙන්නට මාව තියාගෙන ඉන්නත් බැහැ. උන් කොහේදෝ යන්න හදන්නේ. ඒ පාර එකෙක් කිව්වා "තෝ ෂර්ට් එක අනිත් පැත්තට ඇඳගනින්" කියල. 

මමත් බොහොම අමාරුවෙන් අත් දෙක විතරක් දාගත්ත. බොත්තම් දාන්න විදිහක් නැහැනේ. ඊට පස්සේ මු කියපි "දැන් මේ හෝල් එකේ තියන හැම කාම්බරෙටම ගිහින් තට්ටු කරලා එකේ ඉන්න ජේෂ්ට උත්තමයන්ට ආචාර කරගෙන පල..." කියල.

මොනවා කරන්නද ඉතින්. මමත් හැම රූම් එකටම තට්ටු කර කර යනවා. සමහර එවුන්ට වැඩිය ගානක් නැහැ. සමහර එවුන් මාව ඇතුලට අරගෙන ටිකක් වෙලා අල කර කර ඉඳල අපහු යවනවා.

මෙහෙම යනකොට එක රූම් එකක හිටිය තුන් දෙනෙක්. එකෙක් පොතක් බලනවා. තව එකෙක් තේ හදනවා. අනිත් එකා රොටි හදනවා. කොහොමද දන්නවද රොටි හදන්නේ? 

හොස්ටල් එකේ ලිපවල් තියාගන්න තහනම්. මේකා ලක්ස්ප්රේ ටින් පියනක රොටිය තුනී කරලා අනිත් පැත්ත හරවපු ඉස්තිරික්කෙක උඩින් ටින් පියන තියනවා. මේ විදිහට හදපු රොටි දෙකතුනකුත් පැත්තක තියනවා.

මේක දැක්ක ගමන් මට බකස් ගාල හිනා ගියා. 

මට හිනා ගියහම අරුට හොඳටම තද උනා. ඌ මට බනින්න ගත්තා.

"මොකද යකෝ උඹ හිනා වෙන්නේ? අපි නැති බැරි කමට මෙතන රොටියක් හදාගන්න එක තොට විහිළු නේද?" 

මමත් ඉතින් හරිම අමාරුවෙන් බත් අඩුව කැන්ටිමෙන් කාල ඉන්න එකා නේ. ඉතින් මම කිව්වා 

"අනේ අය්යේ එකට නෙමෙයි හිනා ගියේ... මේ රොටි හදන විදිහටයි..." 

එතකොට මූ මට කියනවා 

"එහෙම තමයි යකෝ තාක්ෂනේ පාවිච්චි කරන්නේ... දැනගනින් අපිට ස්ටීම් අයන් එකක් තිබ්බ නම් ඉඳි ආප්පත් තම්බනවා!"

අපරාදේ කියන්න බැහැ,  අන්තිමේ මම එලියට බහිනකොට හොඳට බඩ පිරිලා, රොටි කාල. කොයි තරම් අමාරුවෙන් ජීවත් උනත් උන් ගාව මනුස්සකම තිබ්බ තියන දේ පුළු පුළුවන් විදිහට බෙදා හදාගෙන කන්න.

ජයාරූප උපුටාගැනීම:http://cliparts101.com

මගේ හීනේ - My Dream

උදේට බස් එකෙන් බැස්ස ගමන් දකින්න තියෙන්නේ දම් පාට මල් රේණු වලින් වැහුන පාර. College House එක ළඟ ඉඳල Campus Ground එක පහු කරගෙන Open එකට යනකම්ම එහෙම තමා. කෙලින්ම ගියේ කැන්ටිමට. පාන් බාගයයි පරිප්පුයි; බැදපු හාල්මැස්සෝ එකක් ගන්නත් සල්ලි තියනවා වගේ.

අද මොකද මේ එකෙක් වත් වැඩිය සද්දයක් නැත්තේ? වෙනදට නම් කැන්ටිමේ හරි ගෝසාව. එත් අද වැඩිය සෙනගත් නැහැ, සද්දෙත් නැහැ. ඒකෙන් මේකෙන් පාන් බාගෙට වැඩේ දීල ප්ලේන් ටී එකක් අරගෙන නුග ගහ පැත්තට ගෑටුව. බොලේ මෙන්න කට්ටියම ෆයිල් දිගරගෙන හෝ ගාල වැඩ. "මොකද තොපි මේ උදේ පාන්දරම?" මම ඇහුව. හැම එකාම මගේ දිහා බැලුවේ නිකන් අමුතු සතෙක් දිහා බලනවා වගේ.

"ඇයි උඹට අසනීපයක්ද? නැත්නම් උඹ ඔක්කොම පාඩම් කරලා ඉවරද? ඊයේ තිබ්බ කුප්පියටත් උඹ අවේ නැත්තේ එක නේද?"

"මොකක්ද මේ අණ්ඩර දෙමළෙ?"

"ඇය යකෝ අද පියෝ පේපර් එක නේ!"

"අම්මට හුඩු!"

කොල්ලන්ගේ ඇස් එලියට පනින්න වගේ. මට නුග ගහයි වටේ තියන building ටිකයි කැරකෙනවා වගේ. බඩ ඇතුලේ ඉඳල මොකෙක්ද සතෙක් එලියට එන්න දඟලනවා වගෙත් දැනෙනවා.

"කාගේ පේපර් එකද අද?"

මට යන්තමට වගේ මතකයි පියෝ උගන්නන්න දෙන්නෙක් ඉන්නවා වගේ.

"එදිරිසින්හයගේ..."

මම කලබලෙන් පෙරලලා බැලුව මගේ රෝල් කරගෙන හිටිය ෆයිල් එක, වැරදිලාවත් මොකුත් note එකක් තියනවද කියල. මොකුත් නැහැ, හිස් කොළ ටික විතරයි.

මළ කෙලියයි. දැන් මොකද කරන්නේ? දැන් මොකුත් බලාගන්නවත් වෙලාවක් නැහැ. 9 ට එක්සෑම් එක. ඕනේ ...ක් ප්‍රීති වෙසක් කියන්න තමා වෙන්නේ. ෆේල් වෙනවා ෂුවර් අද නම්.

අද නම් කෙල වෙන්නයි යන්නේ. මට වමනේ යන්න ඔන්න මෙන්න.

පොඩ්ඩක් මතක් කරගන්නවත් එදිරිසින්හය ලෙක්චර් එකක කියපු දෙයක් වත්...

ම්හ්හ්.. යකෝ මම කවදාවත් උගේ ලෙක්චර් එකකට ගිහින් නැහැ නේද? හොඳ වැඩේ මට, ලෙක්චර් කට් කරලා කොල්ලොත් එක්ක කැන්ටිමට වෙලා වල් පල් කියෝ කියෝ හිටියට. මෙහෙම වෙලා මදි මට. අඩු ගානේ මම කුප්පියකටවත් ගිහින් නැහැ වගේ. පියෝ වල 'පි' යන්නවත් මම දන්නේ නැහැනේ...

අඩේ මම මේ සබ්ජෙක්ට් එක කරන්නේ නැහැ නේද? පොඩ්ඩක් හිටපන් බලන්න...

මට යන්තමට මතකයි වගේ මම ඩිග්‍රිය කොම්ප්ලිට් කරා වගේ. අර සහතිකෙත් ගත්ත නේද?

අම්මට සිරි, මම දැන් ජොබකුත් කරනවා නේද? අයෙත් එහෙනම් මොන මගුලකටද මේ එක්සෑම් ගැන කරදර වෙන්නේ.

හුරේ හුරේ! මට එක්සෑම් ලියන්න ඕනේ නැතෝ!

මේක හීනයක් වත් ද?

එත් එක්කම ඔලුවට පොල්ලෙන් ගහල පන ආව වගේ ඇස් දෙක අරුණා. අයියෝ ආයෙත් එකම හීනේ නේද? දැන් අවුරුදු ගානක ඉඳල පේන;

හෙට උදෙන්ම වැඩට යන්නත් එපැයි. තව ටිකක් හොඳට නිදාගන්න ඕනේ... 

කොට්ටත් බදාගෙන මම අනිත් පැත්තට හැරුණා...